การร้องเรียนเกี่ยวกับการมีอยู่ของอาวุธนิวเคลียร์ในอิตาลี

โดย อเลสซานโดร คาปุซโซ

เมื่อวันที่ 2 ตุลาคม คำร้องเรียนที่ลงนามโดยสมาชิกสมาคมผู้รักสงบและต่อต้านการทหาร 22 รายถูกส่งไปยังสำนักงานอัยการแห่งศาลแห่งกรุงโรม: Abbasso la guerra (ลงด้วยสงคราม), Donne e uomini contro la guerra (ผู้หญิงและผู้ชายต่อต้าน สงคราม), Associazione Papa Giovanni XXIII (สมาคมสมเด็จพระสันตะปาปาจอห์น XXIII), Centro di documentazione del Manifesto Pacifista Internazionale (ศูนย์เอกสารของแถลงการณ์เพื่อสันติภาพนานาชาติ), Tavola della Pace Friuli Venezia Giulia (Friuli Venezia Giulia Peace Table), Rete Diritti Accoglienza Solidarietà Internazionale (เครือข่ายสิทธิการต้อนรับความสามัคคีระหว่างประเทศ), Pax Christi, Pressenza, WILPF, Centro sociale 28 maggio (ศูนย์สังคม 28 พฤษภาคม), Coordinamento No Triv (ไม่มีผู้ประสานงาน Triv) และพลเมืองเอกชน

ในบรรดาผู้ร้องเรียน ได้แก่ อาจารย์มหาวิทยาลัย ทนายความ แพทย์ นักเขียนเรียงความ อาสาสมัคร นักการศึกษา แม่บ้าน ผู้รับบำนาญ พ่อ Comboni บางคนเป็นที่รู้จักกันดี เช่น Moni Ovadia และ Father Alex Zanotelli โฆษกของทั้ง 22 คนคือทนายความ Ugo Giannaangeli

ทนายความ Joachim Lau และ Claudio Giangiacomo จาก IALANA Italia ยื่นเรื่องร้องเรียนในนามของโจทก์

คำร้องเรียนดังกล่าวแสดงให้เห็นโดยกลุ่มผู้สนับสนุนในการแถลงข่าวที่จัดขึ้น ณ บริเวณหน้าฐานทัพทหาร Ghedi ซึ่งแหล่งข่าวที่ได้รับอนุญาตเชื่อว่ามีอุปกรณ์นิวเคลียร์

ภาพการแถลงข่าวนำเสนอเรื่องร้องเรียน บริเวณหน้าฐานทัพอากาศนิวเคลียร์ Ghedi

พวกเขาถูกขอให้สอบสวนการมีอยู่ของอาวุธนิวเคลียร์ในอิตาลีและความรับผิดชอบที่อาจเกิดขึ้น

คำฟ้องที่ยื่นเมื่อวันที่ 2 ตุลาคม 2023 ก่อนที่สำนักงานอัยการแห่งศาลกรุงโรมจะขอให้ผู้พิพากษาสอบสวนดำเนินการสอบสวนเป็นอันดับแรก เพื่อพิจารณาว่ามีอาวุธนิวเคลียร์อยู่ในดินแดนอิตาลี และด้วยเหตุนี้ ความรับผิดชอบที่เป็นไปได้ยังมาจาก มุมมองทางอาญาเนื่องจากการนำเข้าและการครอบครอง

คำร้องเรียนระบุว่าการมีอยู่ของอาวุธนิวเคลียร์ในดินแดนอิตาลีถือได้ว่าเป็นจริง แม้ว่าจะไม่เคยได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการจากรัฐบาลต่างๆ ที่ตามมาก็ตาม แหล่งที่มามีมากมายตั้งแต่บทความวารสารศาสตร์ที่ไม่เคยถูกปฏิเสธไปจนถึงวารสารวิทยาศาสตร์ที่เชื่อถือได้และเหตุการณ์ทางการเมือง

รายงานนี้แยกความแตกต่างระหว่างแหล่งข้อมูลระดับชาติและนานาชาติ

หนึ่งในคำตอบแรกๆ คือคำตอบของรัฐมนตรี Mauro ต่อคำถามของรัฐสภาเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2014 ซึ่งเป็นคำตอบที่โดยการพยายามทำให้การมีอยู่ของอุปกรณ์ถูกต้องตามกฎหมาย ถือเป็นการตระหนักถึงการมีอยู่ของอุปกรณ์โดยปริยาย แหล่งที่มายังรวมถึงเอกสารจาก CASD (ศูนย์การศึกษาการป้องกันขั้นสูง) และ CEMISS (ศูนย์การทหารเพื่อการศึกษาเชิงกลยุทธ์)

แหล่งข้อมูลต่างประเทศก็มีมากมาย เป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การเน้นย้ำการสืบสวนของ Bellingcat (สมาคมนักวิจัย นักวิชาการ และนักข่าวเชิงสืบสวน) เมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม 2021 ผลลัพธ์ของการสอบสวนนี้ขัดแย้งกัน เนื่องจากในขณะที่รัฐบาลยุโรปยังคงซ่อนข้อมูลทั้งหมดไว้ แต่กองทัพสหรัฐฯ ก็ใช้แอปพลิเคชันเพื่อจัดเก็บข้อมูล ข้อมูลจำนวนมากที่จำเป็นสำหรับการจัดเก็บปืนใหญ่ มันเกิดขึ้นที่บันทึกของแอปพลิเคชันเหล่านี้กลายเป็นสาธารณสมบัติเนื่องจากความประมาทเลินเล่อของกองทัพสหรัฐฯ ในการใช้งาน

จากแหล่งข้อมูลหลายแห่งที่อ้างถึง การมีอยู่ของอุปกรณ์นิวเคลียร์ในอิตาลีถือได้ว่ามีความแน่นอน โดยเฉพาะประมาณ 90 เครื่องที่ฐานทัพ Ghedi และ Aviano

คำร้องเรียนดังกล่าวจำได้ว่าอิตาลีให้สัตยาบันสนธิสัญญาไม่แพร่ขยายอาวุธ (NPT)

คำร้องดังกล่าวจำได้ว่าอิตาลีให้สัตยาบันสนธิสัญญาไม่แพร่ขยายอาวุธนิวเคลียร์ (NPT) เมื่อวันที่ 24 เมษายน พ.ศ. 1975 ซึ่งมีพื้นฐานอยู่บนหลักการที่ว่ารัฐที่ครอบครองอาวุธนิวเคลียร์ (เรียกว่า "ประเทศนิวเคลียร์") รับหน้าที่ไม่โอนอาวุธนิวเคลียร์ธรรมชาติให้กับผู้ทำ ไม่ได้ครอบครอง (เรียกว่า "ประเทศที่ไม่ใช่นิวเคลียร์") ในขณะที่ประเทศหลัง รวมทั้งอิตาลี สัญญาว่าจะไม่รับและ/หรือได้มาซึ่งการควบคุมอาวุธนิวเคลียร์โดยตรงหรือโดยอ้อม (มาตรา I, II, III)

ในทางกลับกัน อิตาลียังไม่ได้ลงนามหรือให้สัตยาบันสนธิสัญญาห้ามอาวุธนิวเคลียร์ที่ได้รับอนุมัติเมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม 2017 โดยสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ และมีผลใช้บังคับเมื่อวันที่ 22 มกราคม 2021 แม้จะไม่มีการลงนามนี้ก็ตามว่า จะถือว่าการครอบครองอาวุธนิวเคลียร์เป็นสิ่งผิดกฎหมายอย่างชัดเจนและโดยอัตโนมัติ คำร้องเรียนยืนยันว่าสิ่งผิดกฎหมายนั้นเป็นเรื่องจริง

จากนั้น เขาทำการทบทวนเชิงวิเคราะห์เกี่ยวกับกฎหมายต่างๆ เกี่ยวกับอาวุธ (กฎหมาย 110/75; กฎหมาย 185/90; กฎหมาย 895/67; TULPS Testo Unico delle leggi di pubblica sicurezza) และสรุปโดยระบุว่าอุปกรณ์ปรมาณูตกอยู่ในคำจำกัดความ ของ "อาวุธสงคราม" (กฎหมาย 110/75) และ "วัสดุสำหรับอาวุธ" (กฎหมาย 185/90 ข้อ 1)

ท้ายที่สุด การร้องเรียนกล่าวถึงคำถามเกี่ยวกับการมีหรือไม่มีใบอนุญาตนำเข้าและ/หรือการอนุญาต เนื่องจากการยืนยันการมีอยู่ของพวกเขาในดินแดนนั้นจำเป็นต้องสันนิษฐานว่าเป็นการข้ามพรมแดน

ความเงียบเกี่ยวกับการมีอยู่ของอาวุธปรมาณูยังส่งผลกระทบต่อการมีอยู่หรือไม่มีการอนุญาตนำเข้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ การอนุญาตใด ๆ ก็จะขัดแย้งกับมาตรา 1 ของกฎหมาย 185/90 ซึ่งกำหนดว่า: "การส่งออก การนำเข้า การขนส่ง การโอนภายในชุมชน และการเป็นคนกลางของอาวุธ ตลอดจนการโอนใบอนุญาตการผลิตที่เกี่ยวข้อง และการย้ายที่ตั้งของการผลิต จะต้องปรับตัวให้เข้ากับนโยบายการต่างประเทศและการป้องกันประเทศของอิตาลี “การดำเนินการดังกล่าวได้รับการควบคุมโดยรัฐตามหลักการของรัฐธรรมนูญของพรรครีพับลิกัน ซึ่งปฏิเสธสงครามซึ่งเป็นวิธีการระงับข้อพิพาทระหว่างประเทศ”

คำร้องเรียนชี้ไปที่สำนักงานอัยการกรุงโรมว่าเป็นเวทีที่มีประสิทธิภาพสำหรับการมีส่วนร่วมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ของรัฐบาลอิตาลีในการจัดการอาวุธนิวเคลียร์

คำร้องเรียนดังกล่าว ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากภาคผนวก 12 ฉบับ ได้รับการลงนามโดยนักเคลื่อนไหว ผู้รักสันติ และกลุ่มต่อต้านการทหาร 22 คน ซึ่งบางคนดำรงตำแหน่งสูงในสมาคมระดับชาติ